เพลิงพรหมจรรย์ (นามปากกา "ญาณภ์ฉัตร")

นิยายเรื่องเพลิงพรหมจรรย์
                                 นามปากกา ญาณภ์ฉัตร

ติดตามผลงานของ ญาณภ์ฉัตร,ขวัญข้าว,ฟองน้ำ ได้ที่ facebook: https://www.facebook.com/KhwayKhaw35

 แฟนเพจ  https://www.facebook.com/YannaChat 

ผลงานตีพิมพ์

1. บาปรักเพลิงพิศวาส (ขวัญข้าว)

2. เงาลวงบ่วงราคี (ขวัญข้าว)

3. เล่ห์กามายาหงส์ (ฟองน้ำ)

4. ทัณฑ์เสน่หาซาตาน (ฟองน้ำ)

5. เพลิงพิศวาสรักกำมะลอ (ญาณภ์ฉัตร) รอตีพิมพ์

        “เพราะคิดว่าเธอเป็นสาเหตุที่ทำให้น้องชายเขาต้องฆ่าตัวตาย จากคนที่รักสุดใจก็กลายเป็นซาตานที่ร้ายสุดขั้ว โดยที่เขาไม่อาจรู้เลยว่าเพลิงแค้นที่กำลังลุกโชนมันกำลังเผาผลาญคนบริสุทธิ์ให้ตายทั้งเป็น โดยที่เธอไม่ได้เกี่ยวข้อง แต่กลับต้องก้มหน้ารับกรรม จากซาตานที่ไร้หัวใจอย่างเขา!”  

.............................................................................................................

      ‘อย่าเข้ามานะ ถอยออกไปให้ห่างเลย” น้ำเสียงเริ่มสั่นๆจากความหวาดระแวง 

     “ถอยออกไปทำไมละ อุตสาห์ลงทุนเสียเงินตั้งเกือบล้านเพื่อจ้างนางบำเรอ..”เขาเน้นน้ำเสียงตรงท้ายประโยค “มาบำเรอความใคร่ ก็ขอจัดให้หนักๆหน่อย จะได้คุ้มค่าจ้าง” แววตาของเขาดูเย้ยหยันดูถูกดูแคลนอีกฝ่ายยิ่งนัก  

      “นางบำเรอ!” เธออุทานขึ้นด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าจะได้ยินคำๆนี้ออกจากปากของผู้ชายที่เธอเคยคิดว่าเป็นสุภาพบุรุษ

       “ใช่ นางบำเรอ!” เขากระแทกเสียงดัง “เธอคิดเหรอ ว่าฉันจะยกย่องเธอขึ้นมาเป็นภรรยา เธอคิดเหรอว่าฉันจะเชิดชูคนที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้น้องชายฉันตายให้มาเป็นภรรยาได้” มือหนาทั้งสองข้างบีบลงที่บ่าไหล่ของเธอ จนอีกฝ่ายรู้สึกเจ็บจากแรงกดของฝ่ามือนั้น “ที่ฉันยอมช่วยเหลือเธอก็เพราะฉันต้องการได้เธอมาบำเรอความใคร่เมื่อยามที่ฉันมีความต้องการทางเพศเท่านั้นแหละ”  

   “เลว! คุณมันเลวกว่าที่ฉันคิดไว้จริงๆ “เธอตัดพ้อไปด้วยความผิดหวัง 

      ……………………………………………………...............................

       “จำใส่กะลาหัวฟ่อๆของเธอไว้ด้วย ว่าคนอย่างฉันไม่ใช่นางเอกที่จะให้ใครรังแกได้ง่ายๆ และอีกอย่างก็เลิกหน้าด้านไล่ตามผัวชาวบ้านสักที ฉันจะบอกอะไรเธอให้นะถึงแม้ว่าพี่ดินเขาจะให้ฉันมาทำงานบ้านในตอนกลางวัน แต่เขาก็ชดเชยให้กับฉันในตอนกลางคืน ชดเชยยังไงคงไม่ต้องให้ฉันอธิบายรายละเอียดนะเพราะฉันเป็นผู้หญิงพูดเรื่องแบบนี้แล้วรู้สึกกระดากปากยังไงไม่รู้ แต่อยากบอกว่าแต่ละท่าของเขาเด็ดสุดๆเลยละ”  

      “อีหน้าด้าน!” กวินธิตาที่ยืนฟังอยู่กลับเป็นฝ่ายเดือดร้อนแทนที่จะเป็นธัญญ์นิชา เธอตรงลิ่วเข้าไปหาพลอยญาวีเงื้อมือขึ้นสูงหวังจะตบสั่งสอนสักฉาดสองฉาด แต่ทว่าอีกฝ่ายก็เร็วพอที่จะจับมือนั้นไว้ ก่อนจะออกแรงบีบหนักๆ  

      “คิดจะตบพี่สะใภ้เหรอค่ะ ถ้างั้นพี่สะใภ้ขอตบน้องสะใภ้ก่อนแล้วกันนะ”  มือบางอีกข้างเหวี่ยงลงบนใบหน้าของกวินธิตาสุดแรง จนร่างบางเซไถล ไปนอนกองรวมกับธัญญ์นิชาที่พื้นเบื้องล่าง  

      “แก วันนี้ฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่” กวินธิตาและธัญญ์นิชาพยุงร่างให้ลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล ก่อนจะทะยานเข้าไปหาศัตรูอีกครั้ง แต่ทว่าก็ต้องชะงักกะทันหันเมื่อเห็นอีกฝ่ายคว้ามีดแหลมมาถือเอาไว้  

       “เข้ามาสิ “ พลอยญาวีเอ่ยท้าทายอย่างไม่เกรงกลัว 

        “เธอคิดว่ามีดเล่มแค่นั้นจะหยุดพวกฉันได้เหรอ” กวินธิตาเอ่ยขึ้น  

          “ถ้าคิดว่าแน่ก็ลองเข้ามาดูสิ ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าหนังหน้าหนาของเธอทั้งสองคน มันจะสู้กับคมมีดเล่มนี้ได้ไหม” 

               …….คอมเม้นต์ติชมให้กำลังใจนักเขียนหน่อยนะค้าบ.....